Friday, December 21, 2012

W. Somerset Maugham - Qarışqa və Cırcırama (novella)

Friday, December 21, 2012 0

Balaca olanda Lafontenin hər bir təmsilini əzbərdən öyrənməyə məni məcbur edirdilər və onların hər birindən çıxan nəticəni diqqətlə mənə izah edirdilər. Öyrəndiyim təmsillərin arasında "Qarışqa və Cırcırama" da var idi. Hansı ki, hər bir gənc insan beyni ondan belə bir nəticə çıxarır: bizim bu qeyri – mükəmməl dünyamızda əməksevərlik mükafatlandırılır, tənbəllik isə cəzalandırırlır. Həmin bu heyrətamiz təmsildə (hamıya məlum olanları danışdığıma görə üzr istəyirəm, amma nəzakət xətrinə bəzi şeylər deyilməlidir) qarışqa qışa azuqə toplamaq üçün bütün yayı səylə çalışır, cırcırama isə bir yarpağın kölgəsində oturub özüyçün mahnılar oxuyur. Qış gəlir, qarışqanın lazım olan hər şeyi var, cırcıramanın anbarı isə boşdur. O, qarışqanın yanına gedir və ondan yemək istəyir. Əvəzində isə qarışqadan artıq klassikaya çevrilmiş bir cavab alır:
– Bütün yayı bəs sən nə etmisən?
– Bunu dediyimə görə bağışlayın, mən bütün yayı oxuyurdum. Bütün günü, bütün gecəni oxuyurdum.
– Sən oxuyurdun...Onda indi də get oyna!
Fikrimcə, əsas məsələ mənim düşüncə tərzimin qeyri–əxlaqi görünməsində deyil, sadəcə uşaqlara xas olan məntiqsizlikdir – axı ədəbli olmaq hissi uşaqlara yaddır – amma mən təmsildən çıxan bu cür nəticəni qəbul edə bilmirdim. Mənim bütün simpatiyam cırcıramaya idi və hətta bir müddət harda qarışqa görürdümsə, tapdalamamış çəkilib getmirdim. Bu cür hərəkətimlə (lap sonralar mənə aydın oldu ki, tamamilə düzgün hərəkətimlə) mən tədbirliliyə və sağlam düşüncəyə qarşı olduğumu göstərmək istəyirdim.
Bu yaxınlarda bir restoranda tək – tənha səhər yeməyi yeyən Corc Remsini görəndə qeyri–ixtiyarı bu təmsil yadıma düşdü. Onun üzündə təsvirəgəlməz bir kədər var idi. O, durğun nəzərlərlə boşluğa baxırdı. Elə bil dünyanın bütün dərdi, kədəri onun çiyinlərində idi. Yazığa görə çox təəssüfləndim; şübhəsiz, qarabəxt qardaşı yenə də onu zibilə salıb. Yerimdən durub yaxınlaşdım və əlimi ona uzatdım.
– Necəsiniz? – dedim.
– Elə də yaxşı deyiləm – deyə cavab verdi.
– Yenə də Tom?
O ah çəkdi.
– Bəli, yenə də Tom!
– Nəyə görə ondan əl çəkmirsən? Bu dünyada onunçün hər şey etmisən. Artıq bilməlisən ki, o düzələn deyil. Belə güman edirəm ki, bütün ailələrdə "qara çəpiş" var. İyirmi il Tom öz qardaşı üçün bitməyən dərd, kədər mənbəyi olmuşdur. O, öz həyatını çox namuslu və əxlaqlı başlamışdı. Ticarətlə məşğul olmuş, evlənmiş və iki uşağı da olmuşdur. Remsi ailəsi çox hörmətli və alicənab ailə idi və Tomun təmiz bir mənsəb qazanacağına inanmaq üçün hər bir səbəb var idi. Amma günlərin gözəl bir günü, o, heç bir səbəb göstərmədən elan elədi ki, işləməyi sevmir və ailə həyatı üçün yararlı deyil. Yalnız həyatdan zövq almaq istəyir və heç bir öyüd-nəsihətə də qulaq asmağa həvəsi yoxdur. Tom öz arvadını və kontorunu tərk elədi. Onun bir qədər pulu var idi və bu pula Avropanın müxtəlif paytaxtlarında iki xoşbəxt il yaşadı. Arabir ondan, yaxınlarını şoka salan xəbərlər gəlirdi. Təbii ki, Tom vaxtını yaxşı keçirirdi. Qohumları başlarını yırğalaya-yırğalaya bir-birilərindən soruşurdular ki, pulu qurtaranda o nə edəcək. Tezliklə onlar bunu bildilər: o, borc almağa başlamışdı. Tom çox cazibədar və dəlisov idi. Mən hələ ona borc verməkdən imtina edən bir adama rast gəlməmişəm. Tom davamlı olaraq öz dostlarından borc pul alırdı, dostlarından pulu çox asanlıqla alırdı. Amma, o, həmişə deyirdi ki, zəruri işlərə pul sərf etmək dözülməz dərəcədə darıxdırıcıdır. Dəbdəbəyə, rahatlığa pul xərcləmək isə əyləncəli və xoşdur. Bu cür pulların mənbəyi isə qardaşı Corc idi. Tomun cazibəsi heç vaxt Corca təsir etmirdi. Corc ciddi adam idi və onun başını tovlamaq asan deyildi. Bir iki–dəfə o, Tomun düzəlmək və həyatını yenidən qurmaq bəhanəsiylə çoxlu pul almaq üçün dediyi yalanlara inanmışdı. Həmin pullara Tom avtomobil və çox gözəl zinət əşyaları almışdı. Corc başa düşəndə ki, qardaşı heç vaxt ağıllanmayacaq, ondan əlini üzdü. Tom isə az da olsa vicdan əzabı çəkmədən onu şantaj etməyə başladı. Xoşladığı restoranın barında qardaşının kokteyl düzəltməsini və yaxud öz klubunun qarşısında dayanmış taksinin sükanı arxasında oturanın qardaşı olduğunu görmək heç bir hörmətli vəkilə xoş gəlməz. Tom deyirdi ki, barda kokteyl düzəltmək və taksi sürmək heç də təhqiredici peşə deyil. Amma, əgər Corc iki-üç yüz funt versə, o, ailəsinin ad-sanına görə bu cür peşələrdən "çətin də olsa" əl çəkər. Və Corc da həmin pulu verdi. 
Bir dəfə az qalmışdı ki, Tom həbsxanaya düşsün. Onda Corc bərk dilxor olmuşdu. Yox, Tom bu dəfə doğurdan da lap həddini aşmışdı. Əvvəllər o, yüngülxasiyyət, bədxərc və eqoist idi, amma şərəfsiz hərəkətlərə yol verməzdi (Belə hərəkətləri Corc qanunazidd hərəkətlər kimi qiymətlədirirdi). Və əgər Tomu mühakimə etsəydilər, şübhəsiz, onu günahkar elanedərdilər. Amma, imkan vermək olmaz ki, sizin yeganə qardaşınız həbsxanaya düşsün. Tomun aldatdığı Kranşo soyadlı adam çox kinli idi. O, qəti olaraq məhkəməyə müraciət etmək istəyirdi. Deyirdi ki, Tom yaramazdır və mütləq cəzasını çəkməlidir. Bu işin uğurlu sonluğu həddən artıq çoxlu çalışmaq hesabına və Corca beş yüz funta başa gəldi. Mən heç vaxt onu həmin günkü qədər – Tomla Kranşonun çeki pula çevirib birlikdə Monte-Karloya getdiklərini eşitdiyi günkü qədər qəzəbli görməmişdim. Onlar orda çox gözəl bir ay keçirmişdilər. 
İyirmi il Tom Cıdır yarışlarında və kazinolarda qumar oynamışıd, ən gözəl qadınlarla eşqbazlıq etmişdi, rəqs etmişdi, ən bahalı restoranlara getmiş və zövqlə geyinmişdi. O, həmişə elə görünürdü ki, elə bil dəb jurnalı üçün şəkil çəkdirəcək. Qırx altı yaşı olmasına baxmayaraq ona güclə otuz beş yaş vermək olardı. Tom çox məzəli həmsöhbət idi və artıq bildiyiniz kimi gərəksiz adam olsa da bu sizin onunla ünsiyyətdən böyük zövq almağınıza mane ola bilməzdi. O, öz qıvraqlığı, bitməyən şadlığı və inanılmaz cazibəsi ilə seçilirdi. Tom müntəzəm olaraq məndən ən zəruri ehtiyaclarını ödəmək üçün borc alanda o qədər də acıqlanmırdım. Hər dəfə ona beş yüz funt verdikdən sonra məndə belə bir hiss yaranırdı ki, mən onda borc almışam. Tom Remsi hamını tanıyırdı və hamı da Tom Remsini tanıyırdı. Bəlkə də, siz onun həyat fəlsəfəsini təqdir etməzdiniz, amma o, mütləq sizin xoşunuza gələrdi.
Yazıq Corc isə öz yaramaz qardaşından cəmi bir yaş böyük olmasına baxmayaraq altımış yaşlı qoca kimi görünürdü. Əsrin dördə bir hissəsi ərzində ildə iki həftədən artıq istirahəti özünə qıymamışdı. Hər gün səhər saat doqquz otuzda o artıq öz kontorunda olurdu və saat altıdan tez buranı tərk etmirdi. Corc çox düzgün, işgüzar və hər cür münasibətlərdə ləyaqətli adam idi. Onun çox səmimi, heç vaxt fikrini dəyişməyən gözəl həyat yoldaşı və atalarını ən yaxşı ata sayan dörd qızı var idi. Corc əlli beş yaşında istefaya çıxaraq şəhər kənarında ev almaq, bütün gününü həmin evin bağçasında işləməklə və qolf oynamaqla keçirmək istəyirdi. Bunun üçün də o, öz gəlirinin üçdə birini ayırıb kənara qoyurdu. Onun həyatı qüsursuz idi və o, qocalmağına sevinirdi; çünki, Tom da yaşlanırdı. Corc əlini sildi və dedi:
– Nə qədər ki, Tom cavan və yaraşıqlı idi, hər şey yaxşı gedirdi. O, cəmisi bir yaş məndən balaca idi. Dörd ildən sonra onun əlli yaşı olacaq. Onda onunçün yaşamaq bu cür asan olmayacaq. Həmin yaşa çatanda - əlli yaşım olanda mənim otuz min funtum olacaq. İyirmi beş ildir deyirəm ki, Tom hansısa bir divarın dibində canını tapşıracaq. Bax onda görərik bu onun xoşuna gələcək. Onda görərik hansı yaxşıdı – işləmək, yoxsa avaralanmaq?
Yazıq Corc! Ürəkdən onun halına acıyırdım və indi mən onunla bir stol arxasında oturub öz-özümə fikirləşirdim ki, görəsən bu dəfə Tom hansı bir utandırıcı işdə günahlandırılır.
– Heç bilirsiniz nə olub? – o məndən soruşdu. 
Özümü çox pis bir şey eşidəcəyimə hazırlayırdım. Doğurdanmı Tom axır ki, ədalət məhkəməsinin əlinə keçmişdir? Corc güclə özünü danışmağa məcbur edirdi:
– Siz ki, bütün həyatım boyu necə namuslu, mötəbər, düzgün, çalışqan olduğumu inkar etməyəcəksiniz. Uzun illər yorulmadan çalışmağımın, qənaətçiliyimin müqabiləndə ancaq dövlətin qiymətli kağızlarından əldə edəcəyim kiçik bir məbləğlə istefaya çıxa bilərəm. Yaradanın mənə verdiklərinin əvəzində mən də həmişə öz borcumu yerinə yetirmişəm.
– Tamamilə doğrudur.
– Və siz həm də inkar edə bilməzsiniz ki, Tom vecsiz, əxlaqsız və şərəfsiz tənbəl olub.
– Doğrudur.
Corcun üzü qıpqırmızı oldu:
– Bir neçə həftə əvvəl o, anası yaşındakı bir qadının məşuqu olmuşdu. İndi həmin qadın ölüb və bütün var-dövlətini Toma vəsiyyət edib; yarım milyon funt, yaxta, Londonda ev və şəhər kənarında villa. Corc Remsi sıxılmış yumruğunu stola çırpdı:
– Bu düzgün deyil... Sənə deyirəm ki, düzgün deyil! Lənət şeytana, düzgün deyil!
Mən heç nə edə bilmirdim və qəflətən onun qəzəbli üzünə baxa-bax qəhqəhə çəkib gülməyə başladım. Öz stuluma yayxandım və az qaldı ki, yerə yıxılım. Buna görə Corc məni heç vaxt bağışlamadı. Amma Tom tez-tez məni Meyferdəki dəbdəbəli evinə çox gözəl nahar süfrəsinə dəvət edir. Hərdən məndən borc alsa da, bu ancaq vərdiş etdiyinə görədir. Heç vaxt da bir soverindən (soverin - İngiltərədə bir funt sterlinqə bərabər qızıl pul) artıq almır.

Tərcümə etdi: Asif Lələyev

©Kitab adam yemir

Friday, October 5, 2012

Nur Persona Non Grata "Həyatımın soundtrack-isən"

Friday, October 5, 2012 0
Bu kitabla harda qarşılaşmağım dəqiq yadımda deyil, amma o yadımdadır ki, kitablara təzə maraq göstərdiyim vaxtlar eşitmişdim adın, sonra kitab dükanında görmüşdüm, tərəddüd edib almadım. və elə gətirdi ki, yazıçının özündən almalı oldum. oxuduqca mənə ali məktəbə hazırlıq illərimi xatırlatdı, hər şeyə daha çox maraqlı olduğum illərdə ətrafda baş verənlərin əksin gördüm. kitab bu baxımdan məxsusi oldu, yəni digər oxuculardan daha fərqli baxışla yanaşdım, elə fikirlərim və o fikirlə açar yarandı ki, çətin sözlə ifadəsi izahlı olsun. həmşəki kimi kitaba son, orta və əvvəldən sətirlər oxumaqla başladım. başlıqdan gözümə bu ifadə dəydi, "suallar ən çox tənha insanları incidir". və başqa oxuduğum sətirlər əsasında kitabı yarılayanda artıq sonun sujetini özüm qurmuşdum:) mövcud dövrü əks etdirən sujet xətti var, gənclər, onların ətraf mühiti, davranışı, "azadlıq" şüasına baxışı, düşünülməmiş atılan addım, son və fayda verməyən peşmanlıq. obrazları xırdalayıb əsəri açmaq istəmirəm, özünüz oxuyun daha aydın olacaq hər şey, ən əsası əsərə qarşı öz fikrinizi formalaşdırın. sonda onu deyim kitabın ən gözəl şüarı bu oldu mənimçun "sualı bilməyənlərə verib pessimizmə, inkara qapılma, biləndən öyrən, cavab axtar". şərh etdi: Mehrəliyeva Günel
   

Saturday, July 7, 2012

Yasunari Kavabata "Min durna"

Saturday, July 7, 2012 0
     Yapon adətlərinə görə bir fincan çay, evsahibi ilə qonaqların mənəvi birliyi üçün barış dolu bir gələcək üçün gözəl bir başlanğıc olaraq qəbul edilir. Yapon Çay mərasimi qədim Yapon fəlsəfəsini sərgiləyir və dörd əsas prinsipi vardır: Uyğunluq, hörmət, rahatlıq (hüzur) və çalışqanlıq. Çay mərasimi xüsusi qonaqların şərəfinə təşkil edilir və bu mərasimin təşkili xüsusi ustalıq tələb etdiyi üçün təşkilatçılara illərlə təlim keçilir. Bu Çay mərasiminin tarixi 890 ildən daha uzun bir müddətə dayanır.  
     Kavabata “Min durna” adlı əsərində Yapon adətlərinə uyğun olan zərifliyi və sadəliyi minimalist bir formada oxuyucuya nümayiş etdirir. Bu sanki mahir bir bəstəkarın bir neçə notla dinləyiciyə bütün mahnını izah etməsinə və sevdirməsinə bənzəyir. Kitabda atasını itirən Kikudzi onun köhnə xanımı Tikako tərəfindən hazırlanan çay mərasiminə  dəvət edilir. Qaranlıq ruhlu Tikako sadəcə çay dəvətini deyil eyni zamanda sanki bütün kitabdakı qəhrəmanları da idarə etməkdədir. Kikudiznin atasının gerçək bir sevgi ilə sevdiyi xanım Oota itirilmiş sevgilinin ardından oğlu Kikudzidə ölən sevgilisini görməkdədir. Kikudzi də xanım Ootaya qarşı istək duymaqdadır. Xanım Ootanın qızı Fumiko isə anasının bu qəbul edilməz münasibətindən utanır. Fumiko bu sevginin simvolları olan çay dəstini Kikudziyə hədiyyə etməsinə baxmayaraq bu düşüncələrdən özünü xilas edə bilmir. Gün keçdikcə Fumiko da anasına bənzəyir... Karatsu fincanı üç-dörd yüz illik bir fincandır. Bu fincan qaranlıq düşüncələr yaratmırdı və həyat doluydu. İki gözəl ruh fincan şəklinə düşmüşdü sanki və Fumiko ilə onun qarşsında dururmuş kimi qəbul edirdi Kikudzi. Kikudzi düşünürdü ki, onunla Fumiko arasındakı hər şey nə qədər canlıdırsa bir o qədər də günahsız idi. Kikudzi fincanlar vasitəsi ilə Fumikonun o günə qədər onun üçün sadəcə xanım Ootanın qızı olduğunu, indi isə bütün həyatını qaranlıqlardan qoruyan bir sehir olduğunu düşünürdü. Kikudzi bir möcüzə ilə yaxşılaşmış, Fumiko isə anasının taleyi ucbatından özünü müdafiə edə bilməmiş və onun kimi itib getmişdi...

                                       şərh etdi: Niyazi Qasımov

 
kitabı almaq istəyənlər bu keçiddən satış  ünvanlarına baxa bilər:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=443172869036959&set=a.337025316318382.82938.236281053059476&type=1&theater

Tuesday, July 3, 2012

Frederik Beqbeder "Məhəbbət 3 il yaşayır"

Tuesday, July 3, 2012 0
        Roman 1997-ci ildə nəşr olunub və günümüzdə də maraqla oxunur. Ötən il elə Beigbeder`in özünün rejissorluğu ilə roman əsasında eyniadlı film də çəkildi. Mark , əmindiki məhəbbət yalnız və yalnız 3 il yaşaya bilər. O , bunu təbiətin qanunu olaraq qəbul edir. Onun fikrinə görə bu 3 il aşağıdakı ardıcıllıqla hərəkət edir, əvvəlcə ehtiras ili olur, sonra incəlik ili və nəhayət cansıxıcı il. Mark`ın boşanma səbəbi heç də bu deyil əslində. Onu yeni sevgi macərası buna sövq edir. Bundan sonra o, bu sevginin də 3 ilinin tamam olmasını gözləyir....  
  Həmişə sevgiyə birmənalı yanaşmayan qəhrəmanları sevmişəm. Bilmirəm, onlarda özümü tapmağımdandır bəlkə də. Əslində romanı oxumamışdan əvvəl mən də belə düşünürdüm. Düzdür, konkret müddət qoymamışdım, amma məhəbbətin əbədiliyinə həmişə böyük şübhə ilə yanaşmışam. Əsəri oxumağa başlayandan, Mark`ın gətirdiyi arqumentlərə qarşılıq olaraq: “ay sağol”, “afərin”, “de, qadan alım, de” –kimi ifadələr işlədərək, onu dəstəkləyirdim. Hətta, ən bəyəndiklərimi özüm üçün qeyd dəftərçəmə də köçürürdüm. Amma həyatın bizə hazırladığı sürprizlərin bizi dəyişdirməyə qadir olacağını heç düşünməmişdim açığı. Həyat bizim prinsiplərimiz istiqamətində hərəkət edərsə, bir problem yoxdur. Məsələn, Mark`ın boşanma qərarı. Həm sevgiyə qoyduğu müddət-3 il tamam olmuşdu və həm də o, artıq başqasını sevirdi. Yəni ehtimalı doğrulduğu anda, həyat da onu dəstəkləmişdi.Amma həyatın prinsiplərimizə zidd getdiyi anlar da var. Mark`ın yeni sevgisi ilə keçirdikləri 3 ilin sonunda qərarsız qalması kimi.Amma bir seçim mütləq olmalıdı , ya prinsiplərinin dalınca getməlisən , ya da hisslərinin.


                                şərh etdi:
Aysu Sürəyya

Friday, June 29, 2012

Çingiz Mehbalıyev "Miras: Bakının sirri"

Friday, June 29, 2012 1
    Bizim yazıçılardan növbəti kitabı oxumağa başlamışdım ki, ətrafımda uşaqlardan bəziləri yenə qınamağa bağladı nə görmüsən bu yazıçılarda? Əgər oxumasam necə və nə yazdıqlarını bilməsəm qınamağa ya da tərifləməyə ixtiyarım olarmı?              Yazıçılarımızdan kitablarım əsasən imzalı olur, elə bu kitabı da təşkil etdiyim tədbirdə Çingiz Mehbalıyevin iştirakı və klubun adına kitabı imzalı təqdim etməsilə əldə etdim. Bu da kitabı mənimçün xüsusi dəyərli etdi.       Miras: Bakının sirri- bu kitabı oxuduqca yaşadığım şəhəri qiyabi olaraq tarixi baxışla gəzdim. Şəhərin vacib və göstərişli yerlərini tarixi faktlarla və dəyərli məlumatlarla öyrənmiş oldum. Adicə Şirvanşahlar sarayına həmişə tarixi abidəni seyr etmək və qədimiliyi duymaq üçün gedirdimsə bundan sonra getdikdə araşdırmacı gözü ilə gəzəcəm:) Eyni zamanda Qız Qalası haqda da çox geniş elmi məlumatlar var.  
      Bu kitab bizə həm də olanı sadəcə görməmək və deyiləndən daha çox öyrənmək lazım olduqnu çatdırmaq istəyir. Dərin düşünmək, fikri eyni anda bir neçə işə cəmləmək və yazı yazmaqla əldə edə biləcəyimiz gözəl xüsusiyyətlər kitabda yer alıb. Kitabda hər izaha uyğun şəkillərin verilməsi onu daha öyrədici edir.
     Əksər tarixi abidələrin tikilişində nəyə fikir verilib? Bəs niyə məhz Qız Qalası? Nəyə görə intihar halları baş verir bu qalada? Bu suallara geniş cavab verilib.  
     Sevindirici haldır ki, bu tip kitab bizim gənc yazıçının qələminin məhsuludur. Kitabı oxumağa dəyər, yazıçını təbrik edirəm:)  

                                şərh etdi: Mehrəliyeva Günel

Saturday, May 12, 2012

Patrik Züskind "Ətriyyatçı"

Saturday, May 12, 2012 0
        Olduqca təsirli və qeyri-adi bir roman. İlk öncə kitabın adı məni cəlb etmişdi və oxuduqca Züskindin heyranedici tərzi insanı valeh edir. 
      Müdhiş qoxualma bacarığı olan, lakin öz qoxusu olmayan Qrenuyun daxili aləminə səyahət etmiş olacaqsınız. Yazıçı bir sıra ətirləri elə ustalıqla təsvir edir ki, oxuduqca burnunuza həmin qoxular gəlir, yəni hiss edə bilirsinizsiniz. Belə məqamlardan biri də Züskindin məftunedici bir dəqiqliklə dənizin ətrini təsvir etdiyi hissədir. Sujet xətti gözlənilməz və təəccübləndiricidir. Qrenuy 25 qadını qətlə yetirib onların ətirlərinin sintezi nəticəsində müdhiş ehtiras ətrini yaradır, hansı ki, bu ətrin bircə damlası insanların başını döndürməyə, onları ehtirasdan dəli etməyə vadar edə bilir. Və Qrenuy bu ətirlə dünyanı idarə edə bilərdi, lakin onun qərarı gözlənilməz və qeyri-adi olur. Bunu bilmək üçün kitabı oxumağınızı tövsiyyə edirəm.


                                                        şərh etdi: Elza Aslanova 

Gabriel Garcia Marquez - “Gözlənilən bir qətlin tarixçəsi”

Çox sevdiyim yazarlardan biri, daha doğrusu birincisi Kolumbiyalı, Nobel mükafatçısı Gabriel Garcia Marquezdir. Hətta deyə bilərəm ki, ədəbiyyatı onun sayəsində sevdim. Bu yazıçı ilə tanışlığım 2il öncə qeyri-adi olduğu kimi, yazıçının özünü də qeyri-adi hörmət və rəğbətlə sevdim və onun əsərlərini oxuyaraq onun həyat və yaradıcılığını təqib etməyə başladım.  Markesi digər yazıçılardan fərqləndirən cəhəti özünəməxsus "magik realizm" üslubudur.O söz sehirbazıdır. Bəzən ən adi 1cümləsi insanı dərindən düşünməyə vadar edir. Hər əsəri başqa aləmdir.
Əsərlərinin içində 1981-ci ildə yazılan ən mifik eyni zamanda ən real, həm də dedektiv məzmunlu əsəri "Gözlənilən bir qətlin tarixçəsi" (ispanca.Cronica de una muerte anunciada) povestidir. Hamının gözlədiyi, namus üstündə baş verəcək cinayət hekayətidir. Yazıçının uşaqlıqdan tanıdığı, uzaq qohumu, əsərin baş qəhrəmanı Santyaqo Nasarın başına gələcək hadisəni və hadisədən sonrakı araşdırmaları yazıçı öz dilindən nəql edir. "Gözlənilən birqətlin tarixçəsi"ni oxuduğum zaman özümü hadisələrin içində, hər obrazın yerində hiss edirdim. Çox həyəcanverici anlar hissetdirir və sanki insan faciənin abu-havasına daxil olur. Vakario qardaşlarının öz vəzifə borcu hesab etdikləri cinayəti işlətmələri barəsindəki planları, Anxela və onun həyatyoldaşının keçirtdiyi hisslər, Santyaqo Nasarın ölümü heyrətamiz şəkildə təsvir olunub. Nəql etdiyi hekayətin bir ayrı gözəlliyi, sehri var. Povestdə "mən" yazarkən özünü nəzərdə tutur. 
Gözlənilən qətlin tarixçəsi Gabonun yaradıcılığına rəngarənglik verir,həm də avtobiorafik əsər təsiri bağışlayır, oxucuya Markeslə tanış olma imkanı yaradir.




Siz də oxuyun və deyin – əsl günahkar kimdir???


Əsərdə bəyəndiyim ifadələr:


-sevməyi də öyrənmək mümkündür.
-hərşeyin əzəli namusdur.
-sevgini nifrətdən,nifrəti sevgidən ayırmaq mümkün deyil.
-elə məhəbbət də namus deməkdir.
-lazım olduqda,tale bizi görünməz də edə bilər.


Xoşbəxtlik-məhəbbətin əvəzində mükafat deyil, elə məhəbbətin özüdür. Gabriel Garcia Marquez.




şərh etdi: Samara Markes (Səma Əkbərova)
 
◄Design by Pocket